Pariteit beoogt een evenwichtige verdeling van de macht tussen de geslachten en dus een gelijke vertegenwoordiging van mannen en vrouwen in alle besluitvormingsorganen van het openbare leven. Men ijvert ervoor dat de vrouwen en mannen op een gelijke basis deelnemen aan het besluitvormingsproces, dit wil zeggen dat zij beiden over de mogelijkheid beschikken om beslissingen te treffen die het algemeen welzijn ten goede komen.
Het concept pariteit heeft gestalte gekregen binnen de instellingen van de Raad van Europa en wordt gekenmerkt door de notie 'quota'.
Quota zijn ingebed in de logica van de positieve acties. Quota zijn een reeks maatregelen die bij voorkeur zijn toegespitst op een bepaalde doelgroep (in dit geval de vrouwen) om een feitelijke vorm van ongelijkheid uit de weg te ruimen (in dit geval de uitsluiting uit het politieke leven). De quota zijn als het ware bedoeld als een inhaalbeweging. Het komt erop aan de vrouwen aan te moedigen om, binnen bepaalde grenzen, te participeren in de politieke macht zoals die in de loop der tijden vorm heeft gekregen. Die macht is dus beperkt in de tijd en gedoemd om te verdwijnen zodra de vrouwen hun rechtmatige plaats in de verkozen parlementen en binnen de regeringen zullen hebben verworven.
Pariteit daarentegen gaat uit van het principe dat de geslachtelijke dualiteit een constitutief element van de menselijke natuur is en dat mannen en vrouwen omwille van die reden de macht moeten delen. De voorstanders van deze stelling willen dus breken met de logica van gelijkschakeling van geslachten en zij willen een nieuw politiek stelsel uitbouwen waarin mannen en vrouwen op paritaire basis debatteren en beslissingen nemen.
In België heeft het theoretische debat tussen de voorvechters van de pariteit en de voorstanders van quota evenwel niet plaatsgevonden, tenzij in zeer besloten middens. Zowel de voor- als de tegenstanders van maatregelen ten gunste van gelijke kansen in de politiek hanteren argumenten die aansluiten bij de logica inzake positieve acties of inzake pariteit zonder dat ze een echt onderscheid tussen beide types maatregelen maken.